کد مطلب:21364 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

من انسان گناه كاري هستم و هرگاه به ياد گناهان مي افتم از خود مأيوس مي شوم و بيشتر گناه مي كنم راه چاره چيست؟

گر گناهان انسان هزاران برابر آنچه كه فرموده ايد باشد باز بيش از گنجايش رحمت الهي نيست. خداوند مهربان بال هاي رحمتش را به سوي بندگان گنهكار گشوده و با آغوش باز از آنان استقبال مي كند و وعده داده است كه اگر برگردند و توبه نمايند همه گناهان را مي بخشد. بنابراين احساس گناه و شرمندگي در پيشگاه خداوند بسيار ارزنده و موجب تقرب و عزت نزد پروردگار است در عين حال همين جا نيز شيطان براي انحراف انسان دام انداخته و مي كوشد از طريق القاي يأس و بي تفاوتي آدمي را از پيمودن راه كمال و سعادت باز دارد. بنابراين به لطف خدا دلگرم باشيد و به جاي بي خيالي توبه و بازگشت به سوي خدا كنيد. حتي اگر صدها بار توبه شكسته باشيد. خداوند بنده نواز تائبان بويژه جوانان توبه كننده را بسيار دوست دارد و به آنان نه تنها وعده آمرزش كه مژده بهشت داده است. {Sبازآ بازآ هر آنچه هستي بازآ# گر كافر و گبر و بت پرستي بازآS} {Sاين درگه مادرگه نوميدي نيست # صدبار اگر توبه شكستي بازآS}